Święty Grzegorz I (ok. 540–604), papież od 590 r., był jednym z największych pasterzy w dziejach Kościoła. Pochodził z arystokratycznej rodziny rzymskiej, lecz porzucił karierę polityczną, aby wstąpić do klasztoru benedyktynów. Jako papież zasłynął troską o ubogich, reformą liturgii (do dziś śpiew gregoriański nosi jego imię) i wielką gorliwością misyjną – to on posłał św. Augustyna z Canterbury do ewangelizacji Anglii.

Był autorem licznych pism teologicznych i duszpasterskich, m.in. „Reguły pasterskiej”, w której opisał ideał biskupa jako pasterza dusz. Wprowadzał pokój między narodami, opiekował się chorymi i głodującymi. Nazywany jest „ostatnim z Ojców Kościoła łacińskiego”.

Patronat: muzyków, chórzystów, nauczycieli, papieży.
W ikonografii ukazywany w papieskich szatach, często z gołębicą – symbolem Ducha Świętego – przy uchu.