Święty Bernard z Corleone, zakonnik

Wspomnienie liturgiczne: 12 stycznia

Życie Świętego Bernarda z Corleone

1. Wczesne życie i narodziny
   • Święty Bernard z Corleone urodził się 6 września 1605 roku w miejscowości Corleone na Sycylii, w rodzinie ubogiej, ale pobożnej. Jego pełne imię brzmiało Bernardine z Corleone.
   • Od najmłodszych lat wykazywał głęboką religijność oraz wrażliwość na potrzeby innych ludzi, szczególnie ubogich i chorych.
2. Młodość i życie świeckie
   • W młodości, zanim wstąpił do zakonu, Bernard żył w świecie i pracował jako kowal. Choć miał życie świeckie, jego serce i umysł były ciągle skupione na Bogu i Jego naukach.
   • W wieku 21 lat, po doświadczeniu wielu trudności życiowych, postanowił wstąpić do zakonu, szukając głębszego kontaktu z Bogiem.
3. Wstąpienie do Zakonu
   • W 1623 roku Bernard wstąpił do zakonu franciszkanów (Ojców Minorytów) w Palermo, gdzie przyjął imię Bernard. Jego decyzja o życiu zakonnym była wynikiem głębokiej wewnętrznej przemiany, której doświadczył.
   • Po złożeniu ślubów zakonnych, Bernard prowadził życie pełne pokuty, modlitwy i pracy, skupiając się na kontemplacji i służbie innym.
4. Życie zakonne i duchowość
   • Bernard prowadził życie pełne ascezy i pokuty, poświęcając się modlitwie i służbie ubogim oraz chorym. Był szczególnie znany ze swojej pobożności i gorliwości w wykonywaniu obowiązków zakonnych.
   • Jego duchowość charakteryzowała się głębokim oddaniem Bogu oraz wielką miłością do Trójcy Świętej i Maryi. Bernard stawiał na pokorę i ubóstwo, traktując je jako najważniejsze cnoty zakonne.
5. Jego dar uzdrawiania i świątobliwość
   • Święty Bernard był uważany za osobę, która obdarzona była szczególnym darem uzdrawiania chorych i pomagania w trudnych sytuacjach życiowych. Jego modlitwy były skuteczne, a ludzie wierzyli, że za jego wstawiennictwem dostępowali uzdrowienia.
   • W ciągu swojego życia Bernard przyciągał wielu ludzi, którzy szukali pomocy duchowej i fizycznej. Jego prostota, miłość do Boga oraz życzliwość sprawiały, że stał się szanowanym i kochanym człowiekiem w swoim środowisku.
6. Śmierć i kanonizacja
   • Święty Bernard z Corleone zmarł 12 stycznia 1667 roku. Jego śmierć była spokojna, a na łożu śmierci otaczała go modlitwa jego braci zakonnych.
   • Został kanonizowany przez papieża Jana Pawła II w 2001 roku, uznany za przykład świętości, pokory, modlitwy i gorliwości w służbie Bogu i bliźniemu.

Patronat

Święty Bernard z Corleone jest patronem:

• osób poświęconych życiu zakonnemu,
• ludzi szukających uzdrowienia,
• osób, które pragną naśladować świętych w prostocie i pokorze życia.

Wzór do naśladowania

Święty Bernard z Corleone jest przykładem życia pełnego modlitwy, pokuty i miłości do Boga i ludzi. Jego życie wskazuje, jak ważne jest oddanie się Bogu w prostocie i pokorze, a także jak wielką moc mają modlitwa i zaufanie do Bożego miłosierdzia.

Modlitwa za wstawiennictwem Świętego Bernarda z Corleone

Boże, który w Świętym Bernardzie dałeś nam wzór pokory, modlitwy i służby, spraw, abyśmy naśladując jego życie, pełnili Twoją wolę z wielką miłością i oddaniem. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Święty Bernard z Corleone przypomina nam, że świętość nie jest zarezerwowana tylko dla wielkich czynów, ale również dla codziennego, cichego życia poświęconego Bogu.