Żywa Róża

Wspólnota Żywego Różańca, istnieje od początku powstania naszej parafii. Liczy obecnie 136–ciu członków, w sześciu kołach różańcowych.
Przewodniczącą Żywego Różańca jest p. Teresa Kubiaczyk, opiekunem ks. Stanisław Hamziuk.

Asystę Procesyjną stanowią w większości członkowie Żywego Różańca.

Różaniec Święty

Geneza:

Chrześcijanie od początku starali się wypełniać wezwanie św. Pawła do nieustannej modlitwy. Jednym z ich sposobów było powtarzanie różnych modlitw. Najbardziej znaną była podyktowana przez Pana Jezusa „Ojcze nasz”. Tak więc najstarsze reguły zakonne nakazywały powtarzanie jej wielokrotnie w ciągu dnia. Od samego początku także odczuwano potrzebę wstawiennictwa Maryi Panny, tak więc w XII wieku utrwalił się zwyczaj powtarzania Pozdrowienia Anielskiego ze sceny zwiastowania. Później dodano słowa pozdrowienia Elżbiety. Cała modlitwa ukształtowała się w XV wieku. Wtedy zaczęto do „Ojcze nasz” dodawać powtarzane „Zdrowaś Mario”. Te dwie modlitwy dały początek Różańcowi.

Historia:

Szczególnym propagatorem Różańca był św. Dominik, któremu po nieudanych próbach misyjnych objawiła się Matka Boska i przykazała odmawianie 150 „Zdrowaś Mario” i 15 „Ojcze nasz”. Właśnie dzięki dominikanom modlitwa ta, po drobnej reformie Alamusa a la Roch (150 podzielił na tajemnice) stała się bardzo popularna już w XV wieku. Z Różańcem wiąże się wiele cudów o niezwykłych sytuacji, których nie można niczym innym wyjaśnić, jak tylko ingerencją Maryi.

Nazwa:

W Średniowieczu wielką symboliką odznaczały się kwiaty. Wielokrotnie przyrównywano wtedy tę modlitwę do składania róż Maryi. Tak więc był to modlitewny wieniec z róż – stąd Różaniec.