Święta Elżbieta Węgierska (1207–1231), której wspomnienie liturgiczne obchodzimy 17 listopada, była węgierską królewną i księżną Turyngii, znaną ze swojej głębokiej wiary, miłosierdzia i troski o ubogich. Uważana jest za patronkę miłosierdzia, chorych oraz ludzi wykluczonych.

1. Życie i wczesne lata:

• Pochodzenie królewskie: Elżbieta urodziła się na Węgrzech jako córka króla Andrzeja II. Już od najmłodszych lat wyróżniała się pobożnością i szczególną wrażliwością na potrzeby biednych.
• Zaręczyny i życie w Turyngii: Mając zaledwie cztery lata, została zaręczona z Ludwikiem IV, księciem Turyngii, i wyjechała na jego dwór, gdzie wyrastała i rozwijała swoje oddanie modlitwie i pomocy potrzebującym.

2. Małżeństwo i działalność charytatywna:

• Święte małżeństwo: W wieku 14 lat poślubiła Ludwika, który okazał się kochającym mężem, wspierającym jej pragnienie służenia biednym. Byli bardzo szczęśliwym i zgodnym małżeństwem, które doczekało się trojga dzieci.
• Pomoc potrzebującym: Elżbieta, pomimo królewskiego statusu, odwiedzała ubogich i chorych, często osobiście im pomagając. Przeznaczała swoje dochody na budowę szpitali, przytułków i rozdawała żywność biednym, czym zyskała miłość i szacunek ludzi, ale także niechęć niektórych członków dworu.

3. Wdowieństwo i życie w ubóstwie:

• Śmierć męża: Gdy Ludwik zmarł w 1227 roku podczas wyprawy krzyżowej, Elżbieta została wdową w wieku 20 lat. Jako młoda wdowa spotkała się z trudnościami na dworze i ostatecznie została zmuszona do opuszczenia zamku.
• Życie franciszkańskie: Pod wpływem duchowości św. Franciszka z Asyżu oddała się życiu w ubóstwie i służbie chorym. W Marburgu założyła szpital, w którym osobiście opiekowała się pacjentami, szczególnie trędowatymi, co było wówczas niezwykle odważnym i wyjątkowym aktem miłosierdzia.

4. Kult i kanonizacja:

• Śmierć i kanonizacja: Św. Elżbieta zmarła w 1231 roku w wieku zaledwie 24 lat. Ze względu na swoje czyny miłosierdzia i świadectwo życia chrześcijańskiego, została kanonizowana już w 1235 roku przez papieża Grzegorza IX.
• Patronka miłosierdzia i służby ubogim: Jest patronką wielu dzieł charytatywnych, szpitali, oraz osób zajmujących się opieką nad potrzebującymi i chorymi. Współcześnie jest czczona jako patronka zakonu elżbietanek oraz licznych instytucji niosących pomoc biednym i wykluczonym.

5. Cud Róż:

• Legenda o cudzie: Z Elżbietą związana jest legenda o cudzie róż. Pewnego dnia, niosąc chleb dla ubogich, spotkała się z mężem, który zapytał ją, co niesie pod płaszczem. W odpowiedzi otworzyła płaszcz, a zamiast chleba ukazały się piękne róże. Ten cud stał się symbolem jej miłosierdzia.

Podsumowanie:

Święta Elżbieta Węgierska to przykład chrześcijańskiej miłości, poświęcenia i troski o potrzebujących. Jej życie stanowiło inspirację dla późniejszych pokoleń, przypominając o wartości miłosierdzia i opieki nad ubogimi.